ความหมายของคำว่า ' ปง ๑, ปงปัง '

ปง ๑, ปงปัง
ว. เสียงดังเช่นนั้น.
ปง ๒
(ถิ่น-พายัพ) น. ที่ริมฝั่งน้ำ, ที่ลุ่มน้ำขัง, ป่ง หรือ โป่ง ก็ว่า.
ป่ง
น. พื้นดินที่มีเกลือสินเธาว์ผุดเกรอะกรังอยู่, ป่าหรือดินที่มีป่งเรียกว่า ป่าป่ง ดินป่ง, เรียกผีที่มีอยู่ในที่เช่นนั้นว่า ผีป่ง, เรียกลักษณะที่นั่งห้างคอยยิงสัตว์ที่มากินดินป่งว่า นั่งป่ง; (ถิ่น-พายัพ)ที่ริมฝั่งน้ำ, ที่ลุ่มน้ำขัง, ปง หรือ โป่ง ก็ว่า.
ปงช้าง
ดู หนอนตายหยาก (๑).
ปฎล
[ปะดน] (แบบ) น. หลังคา, เพดาน, ชั้น. (ป. ปฏล).
ปฏัก
(แบบ) น. ประตัก.
ปฏิ-
คําอุปสรรคในภาษาบาลีใช้นําหน้าศัพท์อื่น แปลว่า เฉพาะ, ตอบ,ทวน, กลับ. (ป.; ส. ปฺรติ).